سنگ پیریت

پیریت:

فرمول این کانی FeS2 بوده و در ترکیب شیمیایی آن 44.6 درصد آهن و 53.4 درصد گوگرد وجود دارد. سختی بلور در مقیاس موس 6 تا 6.5 و وزن مخصوص آن 4.9 تا 5.2 است. کانی در سیستم مکعبی متبلور می شود و رنگ آن از زرد برنجی تا زرد متمایل به قهوه ای تغییر می کند و به طور معمول فاقد خاصیت مغناطیسی است. این کانه از مهم ترین سولفورهای آهن محسوب می شود و ممکن است همراه با مس، نیکل، روی، طلا و نقره باشد.

پیریت فراوان ترین شکل سولفور آهن در طبیعت است و به صورت رگه ای در اکثر سنگ های ماگمائی مشاهده می شود. در کانی های هیدروترمال نیز اغلب به صورت دانه ای توزیع شده و وجود دارد و سرانجام در سنگ های رسوبی نیز به وفور دیده می شود. پیریت به عنوان یک ماده اولیه اصلی برای تولید اسید سولفوریک به کار می رود. باقیمانده جامد تشویه پیریت، در بعضی نقاط به عنوان قسمتی از سنگ آهن دار، در متالورژی آهن بکار برده می شود.

مارکاسیت:

فرمول شیمیایی این کانی، مانند پیریت FeS2 است. سیستم تبلور آن اورتورمبیک می باشد. رنگ آن از زرد برنجی تا قهوه ای روشن تغییر می کند. وزن مخصوص مارکاسیت 4.6 تا 4.9 گرم بر سانتی متر مکعب بوده و سختی آن در مقیاس موس 5 تا 6 است. تشخیص مارکاسیت از پیریت مشکل می باشد و معمولا مقطع تازه شکسته شده آن دارای یک ته رنگ متمایل به سبز است که با مقطع تازه شکسته شده پیریت تفاوت دارد. مارکاسیت در اثر هوازدگی سریعتر از پیریت تغییر شکل یافته و معمولا به تشکیل لیمونیت منجر می شود.

پیروتیت:

پیروتیت Fe1-x S کانه سولفیدی دیگری است که مانند وستیت کمبود آهن دارد. مقدار x در فرمول این کانی بین 0.1 تا 0.2 متغیر است و اغلب این کانی را با فرمول FeS نمایش می دهند. مقدار گوگرد در این کانی حدود 39 تا 40 درصد است (در فرمول FeS مقدار گوگرد 36.4 درصد می باشد). این کانی در سیستم هگزاگونال متبلور می شود. وزن مخصوص پیروتیت 4.5 تا 4.7 گرم بر سانتی متر مکعب بوده و سختی آن در مقیاس موس حدود 4 است. رنگ کانی از زرد برنجی تا قهوه ای و دارای جلای فلزی می باشد. پیروتیت کم و بیش دارای خاصیت  مغناطیسی است.